“Deze keer heb ik zelf gevraagd om in Ruddervoorde te mogen rijden”

Vorig jaar nam Jan Bakelants (32) voor het eerst deel aan de Sint-Elooisprijs en gaf hij voor de wedstrijd aan dat hij het eigenlijk een beetje verleerd was om kermiskoersen te rijden. Dit jaar nam de topper van AG2R – La Mondiale zelf contact op met Veloclub Riddersport om in Ruddervoorde te mogen starten. “Want het was vorig jaar echt wel top georganiseerd en de ambiance was super.”

Veloclub Riddersport: “Toen we je vorig jaar voor het mini-interview voor de nieuwsbrief belden, gaf je aan dat het heel lang geleden was dat je nog een kermiskoers had gereden en dat het een beetje wennen zou worden. Dat was nog een understatement als je het verloop van de wedstrijd van vorig jaar bekijkt…”
Jan Bakelants: “Zeg wel. Ik stond in de tweede helft van het peloton bij de start en tegen dat ik goed en wel in mijn pedalen was geklikt, was de beslissende ontsnapping al vertrokken! Ook de mannen van Quick-Step hadden de slag gemist en met een man of tien zijn we nog in de tegenaanval getrokken. Rondenlang hebben we keihard gereden om de kopgroep bij te halen, maar na 130 kilometer was het jammer genoeg duidelijk dat we ze niet meer zouden pakken. Een beetje frustrerend want koersen is altijd leuker als je nog uitzicht hebt op een mooie uitslag.”

Veloclub Riddersport: “Hoe gaat het nu trouwens met je, na een jaar vol ellende? Eerst was er die val in de Ronde van Lombardije met zeven gebroken ribben en vier gebroken ruggenwervels als resultaat en toen je dit voorjaar opnieuw in competitie kwam, werd je door een bronchitis geveld.”
Jan Bakelants: “En ondertussen is er begin mei materiaal uit mijn lichaam weggehaald (een titanium korset dat na zijn val in oktober van vorig jaar werd ingebracht om zijn lichaam te stabiliseren, NVDR) zodat Ruddervoorde Koerse weer mijn eerste koers zal worden. Het is een comeback met horten en stoten geworden waardoor het niet eenvoudig is. Het is best wel een intensieve periode voor mij nu, ik heb immers niet veel tijd om me klaar te stomen voor mijn volgende doelen. Ik voel mij conditioneel wel goed, alleen hoop ik dat er deze keer wat minder wind staat in de velden rond Ruddervoorde en dat we een paar ronden tijd krijgen om op te warmen.”

Veloclub Riddersport: “Als renner is het natuurlijk niet alleen belangrijk om fysiek in topvorm te zijn, ook mentaal moet alles op scherp staan. In hoeverre ben je mentaal hersteld van de doodsmak die je in de Ronde van Lombardije maakte?”
Jan Bakelants: “Mentaal gaat het prima en ik heb me vrij goed over dat voorval heen kunnen zetten. Ondertussen zijn er ook een aantal maanden gepasseerd en heb ik de tijd gekregen om die zwarte pagina uit mijn loopbaan een plaats te geven. Schrik om te fietsen en te koersen heb ik niet en gelukkig maar want als je bang bent, dan breng je er helemaal niks van terecht. Ik voel ook dat fysieke paraatheid en vertrouwen op de fiets hand in hand gaan. Als je conditioneel in orde bent, zit je met meer zelfvertrouwen op de fiets en loopt alles en stuk vlotter.”

Veloclub Riddersport: “Vorig jaar stond je als enkeling van AG2R – La Mondiale aan de start, deze keer zal ook ploegmaat Stijn Vandenbergh in Ruddervoorde rijden. Maakt dat een verschil voor je?”
Jan Bakelants: “Het is sowieso leuk om voor de koers en bij de start er een ploegmaat bij te hebben, altijd plezant om samen op te trekken en wat te babbelen. In de koers is het uiteraard beter dat je er een ploegmaat bij hebt, al zijn er nog 150 andere coureurs en controleer je zo’n pak niet zomaar eventjes met twee man.”

Veloclub Riddersport: “Wat vond je vorig jaar trouwens van onze wedstrijd? Een beetje genoten van de Sint-Elooisprijs?”
Jan Bakelants: “Absoluut, het was heel plezant. Ik had Geert (Popelier, het bestuurslid dat alle ploegen en renners contacteert en contracteert, NVDR) vooraf gezegd dat ik weinig ervaring had met kermiskoersen, maar na een inactiviteit wegens een sleutelbeenbreuk paste jullie wedstrijd vorig jaar perfect in mijn schema. Ik was aangenaam verrast door de prima organisatie en de top ambiance zodat het een fijne koersdag was. Vandaar dat ik al een hele tijd met het idee liep om terug bij jullie te starten en nu ik opnieuw in conditie geraak én het weer in mijn schema past, ben ik er graag terug bij. Deze keer was ik het die Geert belde om te vragen of ik kon starten!”

De Toape geraapte, een zootje ongeregeld uit o.a. Torhout, Lendelede, Diksmuide en Roeselare, komt dit jaar de afsluitende receptie op stelten zetten.

Dat doen ze aan de hand van een weergaloze mix van onweerstaanbare covers, die elkaar in een rotvaart opvolgen. De benen stilhouden is sowieso onmogelijk. Daar zorgt dit achtkoppige ensemble wel voor. De bandleden zijn Rien Deleu (frontman, lead zang), Maxime Mollefait (female lead zang, percussie),  Jeffrey Geyssens  (keyboard, trombone, alt-sax, backings), Arne Cools (trompet, spds, percussie), Koen Dewulf (tenor-sax), Thomas Spittael (drums, spdsx, backings), Mattias Godderis (elektrische gitaar, backings), Dieter De Mits (basgitaar) en Tommy Genbrugge (geluidsman).
De Toape Geraapte begonnen met zijn drietjes in 2002, en zijn nu 16 jaar later uitgegroeid tot een knotsgekke bende.

De razendsnelle medley van bij iedereen bekende deuntjes, de stomende blazerssectie, de pulserende percussie, en het charisma van de onvermoeibare frontman zal het publiek gegarandeerd uit zijn dak doen gaan.

Lawrence Naesen is de laureaat van de 62ste Sint-Elooisprijs. Dik verdiend voor de jongere broer van Olivier Naesen, prof bij AG2R, die in een man-tegen-man duel de betere was van Jelle Wallays. Die had er ook geen moeite mee om ootmoedig toe te geven van Lawrence de sterkste was. “De Hammer Series zaten nog wel wat in de benen. Ik denk dat ook Jens (Debusschere) en Yves (Lampaert) serieus hebben afgezien vandaag. Ik had ook al een cartouche verschoten in het begin toen ik samen met Kris Boeckmans het gat moest dichtrijden op de kopgroep. Daarna was de samenwerking uitstekend, en in de laatste dertig kilometer werd echt gekoerst. Ik heb er alles voor gedaan om voor eigen volk te kunnen winnen, maar in de sprint tegen wind voelde ik mij toch wat minder. Nu, Lawrence heeft dik verdiend gewonnen. Proficiat!” bleef Jelle zeer sportief.

Lawrence Naesen glunderde ondertussen op het podium. “Dat zal wel zijn. Mijn eerste profzege in Puivelde was leuk, zo dicht bij huis, en voor de talrijk opgekomen supporters, maar dit is toch nog iets anders. De bezetting was een stuk sterker, in de kopgroep zaten alleen maar topcoureurs. Als je het dan tegen die mannen kunt afmaken, staat dat toch nog een trapje hoger. Iedereen weet dat een kermiskoers winnen helemaal niet simpel is, en nu win ik er toch al twee. Dik tevreden dus.”

De 62ste editie van Ruddervoorde Koerse was nog geen vijf kilometer onderweg, of de beslissende vlucht was al vertrokken. Veertien renners kozen op de razend lastige Hogeweg (vals plat door de velden, wind in de flank) het hazenpad en de rest zou ze pas 172 kilometer later terugzien. Met Jelle Wallays, Jasper De Buyst en Kris Boeckmans had Lotto-Soudal vooraan drie ijzers in het vuur, maar gewonnen spel hadden de mannen van de nationale loterij helemaal niet. Daarvoor was de kwaliteit van de rest van de kopgroep te groot met onder andere Sep Vanmarcke, Zico Waeytens, Jonas Rickaert en Rob Ruijgh. Het Quickstep Floors-trio Pieter Serry, Yves Lampaert en Laurens De Plus probeerde na drie ronden de scheve situatie alsnog recht te zetten, zonder veel succes evenwel. Vooraan bleven de veertien vluchters tot diep in de finale goed samenwerken terwijl de strakke wind er voor zorgde dat het peloton steeds verder verbrokkelde tot groepen, groepjes en enkelingen. Vanuit wat restte van het peloton slaagde Joeri Calleeuw er nog in om onder andere Jan Bakelants, Tom Van Asbroeck en Jens Debusschere achter te laten, op ruime achterstand op de kopgroep evenwel. Vlak voor het ingaan van de laatste ronde versnelde vooraan Lotto-Soudal kopman Jelle Wallays en enkel Lawrence Naesen (Veranclassic – AquaProtect) kon zijn wagonnetje aanhaken. Op vijfhonderd meter van de streep probeerde Wallays zijn medevluchter te verschalken, maar de jongere broer van Oliver Naesen was bij de les en vloerde Wallays overtuigend in de sprint met twee. De jonge Brit Harry Tanfield slaagde er nog in uit de kopgroep weg te rijden, naar een mooie derde plaats.

FOCUS TV VERSLAG 07/06/2017

 “Niks zo lastig als een kermiskoers”

Drie jaar geleden maakte Jelle Wallays na een lange inactiviteit zijn rentree in het peloton in de Sint-Elooisprijs en verbaasde de renner uit Roeselare zichzelf en de tegenstand met een vierde plaats. Al wil dat niet zeggen dat Ruddervoorde Koerse een gemakkelijke koers is, verre van…

Veloclub Riddersport: Blij dat je er opnieuw bij bent dit jaar. In hoeverre past de Sint-Elooisprijs in je wedstrijdschema?
Jelle Wallays: Het kwam me perfect uit deze keer. Donderdag vertrek ik naar de Ronde van Zwitserland en normaalgezien plan ik daags voor de afreis naar zo’n rittenkoers een lange, intensieve training achter de brommer. Maar dan kan je even goed Ruddervoorde Koerse rijden.

Veloclub Riddersport: Je bent bij Lotto-Soudal in de running voor één van de laatste tickets voor de Tour de France. In hoeverre kijk je daar naar uit en wat moet er volgens jou nog gebeuren om dat ticket te veroveren?
Jelle Wallays: Mocht ik naar de Ronde van Frankrijk mogen, dan zou dat een fantastisch cadeau zijn. Ik denk niet dat ik nog veel zal moeten presteren om mijn plaats in de Tourploeg te bemachtigen: de ploegleiding weet wat ik kan. Het zal vooral van de ploegstrategie in de Ronde van Frankrijk afhangen of ik mee mag of niet, al ben ik heel allround inzetbaar zodat ik bijna in elk tactisch plannetje pas.

Veloclub Riddersport: Vorig jaar reed je met de Vuelta je eerste grote ronde. Wat doet dat met een mens?
Jelle Wallays: Na zo’n rittenkoers van drie weken voel je dat je meer poer in de benen hebt. Ik ben na de Vuelta ook gewoon fysiek veranderd, mijn ‘babyvet’ was definitief weg. Zo’n lange rittenkoers is zowel fysiek als mentaal belangrijk. Ik trok trouwens met een bang hartje naar Spanje waar er ieder jaar weer heel steile beklimmingen in het Vuelta-parcours worden opgenomen en gezien de kilo’s die ik moet meesleuren ben ik niet de beste klimmer van het peloton. Maar uiteindelijk is alles heel goed meegevallen.

Veloclub Riddersport: Met welke ambitie sta je aan de start van de Sint-Elooisprijs?
Jelle Wallays: Ruddervoorde ligt vlakbij thuishaven Roeselare zodat er veel van mijn supporters naar de Sint-Elooisprijs zullen afzakken. Dat zijn allemaal mensen die graag koers zien en ik ben een renner die graag koers maak. Dus kom ik naar Ruddervoorde Koerse met de ambitie om er het beste van te maken. Ik denk trouwens dat alle profs er aan de start komen met het doel om eens goed gas te geven. We zijn dat ook een beetje verplicht want zowel de andere renners als het publiek kijken toch in eerste plaats naar de profs. Maar ik heb altijd graag kermiskoersen gereden, omdat er vanaf de start zo hard gekoerst wordt. Vergeleken bij een klassieker is de afstand veel korter, maar er wordt wel vanaf de start gevlamd waardoor het bijzonder intensieve inspanningen zijn. Als ik na een kermiskoers mijn wedstrijdgegevens analyseer, dan liggen de Wattages die ik trapte altijd hoger dan in een klassieker. Dat zegt genoeg. 

Domein De Cellen in Oostkamp, thuisbasis van Callant Verzekeringen, was voor de tweede keer de locatie voor de sponsoravond. Zo’n zeventig mensen hadden ingetekend voor een korte presentatie van de 62ste Sint-Elooisprijs, en een lange nabespreking  Dankzij De Jachthoorn kon iedereen voldaan achteroverleunen, en de nodige contacten leggen tijdens dit netwerkevent.

Op de voorstelling heette voorzitter Jeroen Sap iedereen van harte welkom. De nieuwbakken burgemeester van Oostkamp, Jan Dekeyser, benadrukte het belang van het evenement als sociaal bindweefsel in de gemeente, terwijl de al even nieuwbakken voorzitter van Wielerbond West-Vlaanderen Filiep Jodts, wees op het belang van de sponsors om het wielrennen in Vlaanderen op de kaart te houden. Ook het verdwijnen van wedstrijden, en de noodzakelijke verjonging in bestuurskringen zijn een aandachtspunt voor de Wielerbond. Filip Demyttenaere, afgevaardigde van Callant Verzekeringen, legde uit waarom Callant de sportiefste makelaar van het land is. Als sponsor van KV Oostende, AA Gent, maar ook van Sport.Vlaanderen-Baloise, Volleybalclub Antwerpen en handbalclub Tongeren is Callant zeer aanwezig in alle mogelijke takken van de sport. Daarnaast vergeten zij ook lokale evenementen als Ruddervoorde Koers niet een steuntje in de rug te geven.

De voorstelling aan de vooravond van de wedstrijd is ondertussen al evenzeer een begrip geworden als de wedstrijddag zelf. Volgend jaar zoekt Riddersport opnieuw een tot de verbeelding sprekende locatie.

Dat is beloofd !

“Altijd plezant om voor eigen volk te koersen”

Vorig jaar reed Yves Lampaert zich al stevig in het zweet in Ruddervoorde, met een fraaie zestiende plaats als resultaat. Dit jaar is de renner van Quickstep Floors met dezelfde goesting om te koersen aanwezig, al hoopt hij dat het deze editie toch een paar graden frisser wordt.

Met verschillende mooie ereplaatsen, heel veel gewaardeerd werk voor de ploeg én een sublieme zege in Dwars door Vlaanderen reed Yves Lampaert een voorjaar om U tegen te zeggen. Al blijft de boerenzoon uit Ingelmunster de bescheidenheid zelve.

Veloclub Riddersport: In welke mate is je positie in het peloton dit voorjaar veranderd? Want de concurrentie weet nu ook dat Lampaert zijn eigen kans kan gaan.
Yves Lampaert: Ach, zoveel is er voor mij niet veranderd hoor. De mensen denken dat, maar voor mij is alles grotendeels hetzelfde gebleven. Mijn rol binnen de ploeg, mijn plaats in het peloton: dat is allemaal nog wat het was. En zelf ben ik voor elke wedstrijd even gemotiveerd.

Veloclub Riddersport: Gezien het internationaal programma dat je rijdt, moeten je supporters vaak langere verplaatsingen maken om je aan het werk te kunnen zien. Ingelmunster – Ruddervoorde is echter niet ver.
Yves Lampaert: Het lijkt wel alsof het programma dat we met de ploeg afwerken steeds drukker wordt waardoor ik ook alsmaar meer van huis ben. Vandaar dat het extra plezant is om nog eens voor eigen volk te kunnen koersen, dat geeft toch altijd een extra stimulans.

Veloclub Riddersport: Hoe anders is het om in je eentje een kermiskoers te rijden? Anders sta je altijd met je team aan de start, nu moet je het alleen zien te klaren. Ga je dan voor de start al met de andere enkelingen praten om te kijken of er samengewerkt kan worden?
Yves Lampaert: Ik vind het net plezant om nog eens helemaal mijn eigen ding te kunnen doen. Zonder aansturing vanuit de auto, gewoon op het gevoel koersen. Je rijdt ook helemaal voor jezelf, hoeft met geen ploegmaats rekening te houden. Vooraf met andere renners overleggen om tot een samenwerking te komen is echter niet aan de orde. Het is elk voor zich.

Veloclub Riddersport: Vorig jaar reed je bij ons een heel sterke koers. Wat mogen we dit jaar verwachten?
Yves Lampaert: Het parcours in Ruddervoorde is niet echt lastig of moeilijk. Weinig bochten en veel lange stukken waar het gas vol open kan zorgen er voor dat Ruddervoorde een echte vluchtkoers is. En zo’n wedstrijden liggen me wel. Vorig jaar heb ik wel afgezien van de warmte, ik hoop dat het dit jaar toch een paar graden koeler is. Maar gemotiveerd ben ik sowieso.

Veloclub Riddersport: En waar wil je later dit seizoen nog top zijn?
Yves Lampaert: Ik heb niet echt één specifiek doel. Ik wil gewoon overal waar ik aan de start kom mijn uiterste best doen. Ook in Ruddervoorde dus.

De winnaar van 1997, twintig jaar geleden, Dany Baeyens:

“Kermiskoersen kunnen een springplank zijn”

“En of ik nog weet wie twintig jaar geleden de Sint-Elooisprijs in Ruddervoorde won, het was mijn eerste overwinning bij de profs! In de regen klopte ik Franky De Buyst –de vader van Jasper – in een sprint met twee. De zegepalm staat nog steeds bij mijn moeder.”

Veloclub Riddersport: In 1995 en 1996 was je telkens een half jaar stagiair, maar voor het seizoen 1997 lukte het dan toch om een contract bij het Collstrop-team van Hilaire Van der Schuren te versieren.
Baeyens: In 1996 won ik Parijs-Roubaix voor beloften en kon ik de tweede helft van het seizoen als stagiair bij Topsport Vlaanderen aan de slag. In 1997 maakte ik de overstap naar Collstrop en ik verteerde mijn debuut tussen de profs heel goed. In koersen tot tweehonderd kilometer kon ik best mijn mannetje staan. Het voortbestaan van de ploeg had in de winter van 1996-1997 echter aan een zijden draadje gehangen, vandaar dat we slechts met een man of tien voor Collstrop reden in 1997. Toch konden we aan sommige klassiekers zoals de Ronde van Vlaanderen deelnemen, al slaagde ik er daar minder goed in om mooie uitslagen te rijden.

Veloclub Riddersport: Je bleef tot 2002 prof en reed altijd bij Hilaire. Bijna ieder jaar won je wel een paar koersjes, maar de grote stap voorwaarts kwam er nooit zodat je al op 28-jarige leeftijd de fiets aan de haak hing.
Baeyens: Ik ben inderdaad een beetje op dat niveau blijven hangen, al heb ik pas later vernomen dat ik een mooi contract bij de ploeg van Jan Raas op een haar na gemist heb. Al bij mijn profdebuut in 1997 werd ik tweede in de sterk bezette Dokter Tistaertprijs in Zottegem. Dat was ook Raas niet ontgaan en hij had Hilaire Van der Schueren gepolst naar een mogelijke overstap van mij. Hilaire hield de boot af met de melding ‘laat hem nog een jaartje bij mij rijpen’. Het jaar daarop werd Raas echter als sportdirecteur aan de deur gezet en ik bleef tot het einde van mijn loopbaan bij Hilaire. Steeds meer als knecht voor Geert Omloop die bij de ploegleiding wel een lans voor mij brak, maar toen Collstrop werd omgevormd tot Mr Bookmaker was er voor mij geen plaats meer. Ik vond geen andere ploeg meer en had het ook een beetje gehad met mijn knechtenrol bij de profs.

Veloclub Riddersport: Hoe kijk je dan terug op je loopbaan?
Baeyens: Ik ben helemaal niet verbitterd of zo, verre van. Al valt het mij wel op dat jonge renners nu veel meer kansen krijgen. Zelf ben ik een wielerliefhebber van het zuiverste water gebleven. Na mijn avontuur bij de profs koerste ik nog een jaar bij de liefhebbers en daarna reed ik ook nog bij de nevenbonden. Zelfs in de periode dat we ons huis bouwden en de kinderen geboren werden ben ik de blijven fietsen en de wielersport blijven volgen. De wielersport zal altijd een deel van mijn leven blijven.

Veloclub Riddersport: Ben je nog bij de wielersport betrokken?
Baeyens: Absoluut, maar niet op de manier waarop je zou verwachten. Ik werk op de wijkdienst van de politiezone Zottegem-Herzele-Houtem en hou me binnen de politiezone met alle aanvragen van wielerwedstrijden bezig. Zo zat ik onlangs op de motor nog in de koers tijdens de Ster der Vlaamse Ardennen voor juniores. Op die manier loop ik nog vaak oud-collega’s van in mijn tijd als wielerprof tegen het lijf en dan is het altijd leuk om anekdotes op te rakelen.

Veloclub Riddersport: Jij draaide zes jaar mee in het circuit van de kermiskoersen, een categorie wedstrijden die het niet gemakkelijk heeft. Hoe kijk je daar tegenaan?
Baeyens: Het is jammer dat de kermiskoersen zo onder druk staan. Want hoewel de jonge renners nu meer kansen krijgen, blijven kermiskoersen wedstrijden bij uitstek om je in de kijker te rijden. Heb je een mindere periode achter de rug en kan je de draad terug oppikken met een overwinning in een kermiskoers, dan is dat een springplank. Bij de grotere wielerwedstrijden vind ik dat er tegenwoordig een afstand ontstaan is tussen de renners en het publiek terwijl het altijd de charme van de kermiskoersen is geweest dat renners er zo bereikbaar zijn.

Veloclub Riddersport: Heb je al iets te doen op 7 juni?
Baeyens: Ik zal eens kijken wat er in de agenda staat. Maar als hij leeg is, kom ik wel eens tot in Ruddervoorde!

Mathieu Van der Poel : “Ons niveau mag er zijn”

"Het is de afgelopen jaren wat een nieuwe trend aan het worden dat de veldrijders op de weg ook kunnen meestrijden om de prijzen. Dat wil zeggen dat ons niveau er best mag zijn", lachte Van der Poel. "Zondag trek ik naar de Ronde van Limburg, een koers die ik twee jaar geleden al eens won. Ik vond dat toen al een leuke ervaring, daarom start ik er zondag opnieuw. Het was vandaag wel een lastige koers. Altijd moeilijk om winnen, zo'n kermiskoers. Als ik me niet vergis, heb ik in heel mijn loopbaan nog nooit zo'n wedstrijd gewonnen bij de beroepsrenners. Vandaag lukt het me dus wel. Er werd hier van bij de start keihard gereden. Het is ook moeilijk om zien wanneer de juiste vlucht vertrekt of tot stand komt. Vandaag maakte ik daar deel van uit. Op het einde vond ik mezelf nog goed, counterde een uitval en kon in de sprint voor de overwinning iedereen achter mij houden."

Jonas Rickaert :"Meer zat er niet in"

Jonas Rickaert zette in volle finale nog een uitval op. In de slotkilometers kreeg hij echter het gezelschap van twee Nederlanders: Van der Poel en Vingerling. Rickaert moest uiteindelijk genoegen nemen met de derde plaats. "We dienden nog zowat tien kilometer af te leggen, daarom versnelde ik even", aldus Rickaert. "Ik sloeg meteen een gat en blijkbaar kwam er in eerste instantie geen reactie van achteruit. Tot ik plots Mathieu van der Poel zag afkomen. Hij bracht ook nog eens Michael Vingerling mee, dat sloeg op mijn benen. Ik heb er het beste van gemaakt, maar meer zat er niet in."

Bron: Het Nieuwsblad, Het Laatste Nieuws

Volgende ploegen zijn,  naast de individuele renners, woensdag 8 juni 2016  alvast zeker van de partij :

Drapac Porche
Topsport Vlaanderen
Wanty
Team Differdange
METEC
DATA 3
CIBEL
Brugse Velosport
Wetterse Dakwerken
CT IVT RUWOMAT
Superano Ham - Isorex - Tarteletto CT
Team 3M
Join’s De rijcke
Wallonie Bruxelles
Crelan Vastgoedservice
Beobank Corendon
Armee de Terre
Verandas Willems

Beste sponsor, beste partner, beste wielerliefhebber,

... woensdag is het eindelijk zover. De sportieve hoogdag waar heel Ruddervoorde (en tot ver daarbuiten) heeft naar uitgekeken, de dag van de 61ste Sint-Elooisprijs.

We begonnen eraan met gemengde gevoelens, omdat we afscheid moesten nemen van twee oud-bestuursleden, Patrick Govaert en Albert Verhaeghe. Wij zijn er echter zeker van dat zij met een tevreden gevoel op ons zullen neerkijken woensdag.
Met recht en reden, want rennersverantwoordelijke Geert Popelier is erin geslaagd om een aardig deelnemersveld aan de start te krijgen. Niet alleen kwantitatief, want er zullen tegen de 150 renners het inschrijvingsblad tekenen, maar vooral kwalitatief, en dat ondanks het ontbreken van gevestigde waarden als Jens Keukeleire en Stijn Devolder.
LottoNL-Jumbo komt met een sterk geheel naar Ruddervoorde, met uiteraard kopman Sep Vanmarcke, maar ook snelle mannen als Dylan Groenewegen en Tom Van Asbroek. Nog snelle mannen ? Michael Van Staeyen en Kenneth Van Bilsen van Cofidis, of wat gezegd van Timothy Dupont, al aan acht zeges dit seizoen na de Memorial Van Coningsloo van zondag. Zij zullen zeker het vuur aan de schenen worden gelegd door het ETIXX-Quick.Step duo Yves Lampaert en Guillaume Van Keirsbulck, die het misschien op een akkoordje kunnen gooien met Bert De Backer, en zeker met Tiesj Benoot, die vorig jaar ook al sterk voor de dag kwam in Ruddervoorde.
Naast de buitenlandse procontinentale en continentale ploegen, kijken wij ook uit naar de crossers, want zowel Mathieu van der Poel als Wout Van Aert hebben hun komst aangekondigd. U leest het, Ruddervoorde Koers wordt zeker de moeite waard.
En we hebben weeral eens mooi weer in't vooruitzicht !!!!

Met vriendelijke groeten

Bestuur Riddersport

Hier alvast een teaserke  :-)

“Ik kom niet om te trainen. Ik kom om te winnen.”

Tiesj Benoot is één van de coming men van het Belgische wielrennen waar we de voorbije twee jaar al enorm veel plezier aan beleefden. Met amper 22 jaar op de teller is Benoot eigenlijk nog een piepkuiken, maar dat belette hem niet om de voorbije twee jaar in de voorjaarskoersen hoge ogen te gooien. Net zoals vorig jaar komt hij op 8 juni naar de Sint-Elooisprijs in Ruddervoorde om gas te geven.

Veloclub Riddersport: “In het voorbije voorjaar finishte je in de grote koersen acht keer in de top tien, met een derde plaats in de Omloop Het Nieuwsblad als uitschieter. Het dieptepunt was uiteraard je crash in de Ronde van Vlaanderen. Hoe blik je terug op je voorjaar?”
Tiesj Benoot: “Uiteindelijk toch met een tevreden gevoel want de belangrijkste les voor mij was dat de conditie het hele voorjaar door heel goed was en dat ik opnieuw een grote stap vooruit heb gezet. Uiteraard was die val in de Ronde van Vlaanderen een grote ontgoocheling, maar dat was een stom ongeluk waarbij ik mezelf niks kan verwijten. Daar wil ik echter niet te veel aan terugdenken, ik kijk nu vooral vooruit naar de mooie koersen die er nog aankomen en de kansen die ik daar heb.”

Veloclub Riddersport: “Dan denken we in de eerste plaats aan het Belgisch Kampioenschap.”
Tiesje Benoot: “Klopt. Dat parcours moet mij heel goed liggen en de ploeg heeft me voor die dag al beloofd dat ik een beschermde rol krijg. Die kans wil ik met beide handen grijpen, temeer omdat van de vier grote Belgische wielerteams wij aan de Lacs de l’eau d’Heure toch met het sterkste collectief aan de start komen. In mijn voorbereiding voor het BK rij ik eerst de Ronde van België en dan de Ronde van Zwitserland. En uiteraard Ruddervoorde Koerse.”

Veloclub Riddersport: “Vorig jaar was je er ook bij en dat heeft de concurrentie geweten. Je was één van de actiefste renners in de koers, al werd dat niet beloond met een top-tien notering (Benoot werd negentiende.) Hoe kwam dat?”
Tiesj Benoot: “Er was mij vooraf gezegd dat er in Ruddervoorde altijd keihard gekoerst wordt en dat de beslissing er heel vaak in de eerste twee ronden valt. Dus ging ik in de eerste twee ronden met elke ontsnapping mee, tot ik me eventjes moest herzetten en één demarrage onbeantwoord liet. Dat bleek natuurlijk de goede vlucht te zijn. Met een aantal renners hebben we nog ronden aan een stuk gevlamd om terug aansluiting te vinden bij de kop van de wedstrijd, wat jammer genoeg niet lukte.”

Veloclub Riddersport: “De kermiskoersen zijn voor veel renners een ideaal circuit om hogerop te komen. Jij hebt die stap echter meteen overgeslagen want je kon bij de profs debuteren op het allerhoogste niveau. Rij je eigenlijk graag kermiskoersen?” 
Tiesj Benoot: “Absoluut, ik vind dat heerlijke, pure koersen om te rijden. In plaats van daags tevoren op hotel te slapen en dan met de teambus naar de wedstrijd te gaan vind ik het super leuk om nog eens gewoon in mijn eentje met de auto naar de koers te gaan. In de kermiskoersen komen we meestal ook met slechts een paar ploegmaats aan de start zodat er van teamorders geen sprake is en we in de koers naar ons eigen gevoel kunnen rijden. Die manier van koersen ligt me heel erg want ik ben iemand die altijd en overal gas wil geven. Ik kom dus zeker niet naar Ruddervoorde om te trainen of om de hoop te vullen. Als ik ergens start, dan is het om te winnen.”

Veloclub Riddersport: “De concurrentie is gewaarschuwd!”

“Ruddervoorde is een schone koers”

Na een beresterk voorjaar draait Sep Vanmarcke warm voor de tweede seizoenshelft die bijzonder druk wordt voor de Waregemnaar. Niet alleen verwacht de ploeg van hem dat hij in de Ronde van Frankrijk veel werk opknapt, thuis zal hij ook aan de bak mogen om luiers te verschonen en Vanmarcke is afgelopen weekend ook nog eens in het huwelijksbootje gestapt. Nog een geluk dat hij ook  nog tijd heeft gevonden om naar Ruddervoorde af te zakken.

Veloclub Riddersport: “In Harelbeke, Wevelgem, Vlaanderen en Roubaix reed je telkens mooie top-tien plaatsen zonder dat er evenwel een overwinning bij zat. Toch lijkt het mij dat de ontgoocheling na het voorjaar kleiner was dan in 2015.”
Sep Vanmarcke: “Klopt. Ik heb een heel sterk voorjaar gereden en bewees dat ik thuis hoor op het allerhoogste niveau. Dat ik geen overwinningen boekte in de grote koersen is jammer, maar daar krijg ik de komende jaren nog kansen genoeg toe. Het belangrijkste voor mij was dat ik opnieuw met vertrouwen kon koersen. Na het voorjaar van 2015 waren het vooral de anderen die blijkbaar het vertrouwen in mij verloren waren, een last die voor mij mentaal heel zwaar om te dragen was. Met mijn topprestaties in het voorjaar van 2016 ben ik nu echter definitief over die mentale dip heen.”

Veloclub Riddersport: “Traditiegetrouw reed je onlangs de Ronde van Noorwegen waar je in de laatste etappe niet meer van start ging. Wat was er aan de hand?”
Sep Vanmarcke: “Ik was er de hele week ziek en starten in de laaste rit had helemaal geen zin meer. Ik heb de wedstrijd dan ook vroegtijdig verlaten om uit te zieken en inmiddels voel ik mij terug topfit. In de aanloop naar Ruddervoorde zal ik trouwens enkel nog de Heistse Pijl rijden, mede omdat jullie wedstrijd nu op een andere datum wordt georganiseerd.”

Veloclub Riddersport: “Daarna volgen dan de laatste voorbereidingen naar de Tour de France, een etappekoers waar je als klassiekerspecialist een beetje een haat-liefde verhouding mee hebt…”
Sep Vanmarcke: “Dat is zo, maar de Ronde van Frankrijk is heel belangrijk voor de ploeg en ze willen daar met een zo sterk mogelijk team aan de start staan. Ik trek er naartoe als knecht, om te werken voor de ploeg en daar haal ik mijn neus beslist niet voor op. Wel in tegendeel, ik heb er goesting in en trek met veel plezier naar Frankrijk.”

Veloclub Riddersport: “Voordien kom je wel nog naar de Sint-Elooisprijs waar je in de voorbije jaren al drie keer aan de start stond. Je begint een vaste klant te worden.”
Sep Vanmarcke: (lacht) “Ruddervoorde Koerse is een mooie wedstrijd. Mooi parcours, goede organisatie, veel volk langs de omloop. In een kermiskoers wordt er op een compleet andere manier gekoerst en dat vind ik wel prettig. Als renner uit de World Tour heb je vaak weinig ploegmaats om je heen wat betekent dat je heel attent moet koersen om de goede ontsnapping niet te missen. Want eens je de goede vlucht gemist hebt, wordt het bijzonder moeilijk om in je eentje de zaak nog recht te zetten. Daarenboven kijken de andere renners heel erg naar wat de mannen uit de World Tour doen in de koers, dus dat geeft wel extra druk. Maar ik heb er in ieder geval veel zin in.”

Veloclub Riddersport: We kijken er al naar uit !

“Kermiskoersen horen bij Vlaanderen”

Twintig jaar geleden won Ludo Dierckxsens de Sint-Elooisprijs en zette de Kempenzoon met de kamerbrede glimlach een nieuwe stap richting de top van de wielersport. Twee decennia later is Ludo nog altijd een sympathieke spraakwaterval, maar dan wel één met een visie en een mening.

Veloclub Riddersport: “Wat herinner jij je nog van de Sint-Elooisprijs van 1996?”
Ludo Dierckxsens: “Het zit eerlijk gezegd heel ver. Ik heb in mijn loopbaan honderden koersen gereden en er uiteindelijk ook dertig gewonnen, maar hoe de koers in Ruddervoorde verliep kan ik me niet meer voor de geest halen zonder dat je hints geeft.”

Veloclub Riddersport: “Het kermiscircuit staat onder druk, maar het was wel via de kermiskoersen dat jij je een weg hogerop geknokt hebt.”
Ludo Dierckxsens: “Dat klopt. Ik was al bijna dertig toen ik prof werd en dan staat er geen enkele ploegleider met een internationaal programma te zwaaien. Twintig jaar geleden zag het kermiscircuit er ook helemaal anders uit: er reden veel minder amateurs mee terwijl een pak meer profteams zich specifiek toelegden op de kermiskoersen. Ik reed in die periode bij de Saxon-Tönissteiner ploeg van Gerard Bulens en ik was de enige renner van de ploeg die in nagenoeg alle kermiskoersen mijn mannetje kon staan. Ik stond er dan ook vaak alleen voor, al belette me dat niet om een mooi aantal koersen te winnen. Daar legde ik de basis voor mijn verdere carrière.”

Veloclub Riddersport: “Toen je daarna kon doorgroeien naar de beste profteams en de grote koersen kon rijden, veranderde je houding ten opzichte van de kermiskoersen?”
Ludo Dierckxsens: “Absoluut niet, ik bleef kermiskoersen rijden en deed dat heel graag. Rij je een internationaal programma, dan legt de ploegleiding je vaak een trainingsprogramma voor dat veel bergop rijden bevat om sterker te worden. Tussendoor kermiskoersen rijden is dan ideaal om je snelheid te onderhouden want in die wedstrijden wordt altijd enorm gevlamd.”

Veloclub Riddersport: “De kermiskoersen hebben het niet gemakkeijk om zich te handhaven, veel organisaties verdwijnen. Waar zitten volgens jou de grootste problemen?”
Ludo Dierckxsens: “De grote ploegen moeten veel verplichtingen van de UCI nakomen. Er wordt tegenwoordig overal ter wereld gekoerst en door die drukke kalender blijven er nog maar weinig renners over voor het kermiscircuit. Voor renners die terugkeren na een blessure zijn kermiskoersen ideaal om terug in het ritme te komen en ook voor veldrijders vallen dat soort wedstrijden prima in te passen in hun schema. Wedstrijden organiseren is niet gemakkelijk om veiligheidsredenen, ook bij de politie wordt intussen alles gebudgetteerd en ik hoor van veel organisatoren die in een industrie-arme regio zitten dat het steeds moeilijker wordt om de nodige budgetten bij mekaar te krijgen. Kermiskoersen blijven evenwel veel volk lokken zodat het voor de middenstand interessant blijft om daar een financieel steentje aan bij te dragen. De terrasjes zitten gegarandeerd vol en ook de winkels krijgen meer volk over de vloer. Kermiskoersen moeten blijven bestaan, ze horen gewoon bij Vlaanderen.”

Veloclub Riddersport: “Afsluitend vraagje: heb je zelf nog tijd om te fietsen tegenwoordig?”
Ludo Dierckxsens: “Ik ben momenteel manager van het Codagex Experience Center in Dessel, een voltijdse baan waardoor de vrije tijd eerder beperkt is. Maar ik fiets nog regelmatig met jaarlijks ongeveer vijf- tot zesduizend kilometer op de teller. Al ben ik wel een ‘mooi-weer-fietser’ geworden, ik heb als renner genoeg in de regen moeten rijden.”

Buro International is gespecialiseerd in high end en cutting edge kantoormateriaal. “Dat past perfect in onze filosofie waarin we de markt volgen die zich aanpast aan de nieuwe noden op kantoor. Ergonomie is het sleutelwoord. Dat uit zich o.a. in stoelen die steeds beter aangepast zijn aan het individu. De tijd van lowbudgetstoelen uit Italië ligt achter ons, wij betrekken onze producten hoofdzakelijk uit Duitsland. Daar vind je de grootste en meest kwalitatieve producenten,” vertelt bedrijfsleider Jeroen Van Den Bossche, sinds 15 jaar de sterke man achter Buro International.

Zit-sta
De evolutie houdt niet op de bij de steeds comfortabele stoelen. Ook de tafels worden steeds meer aangepast aan de noden van de kantoorwerker. “Een kantoor is flexibel, en dus moet iedereen overal aan de slag kunnen. Maar niet iedereen zit op dezelfde hoogte, en dus worden nu ook de tafels aangepast. Wij hebben een Duits topproduct, een tafel die elektronisch verstelbaar is. Dankzij een cijferdisplay kun jij als werknemer elke tafel perfect op jouw hoogte instellen. Meer nog, de tafel kan ook gebruikt worden om aan te staan. Want dat zie je ook meer en meer, werknemers die staande werken. Ook handig als je bijvoorbeeld een korte vergadering wil beleggen. Tafel omhoog, iedereen errond, geen tijd te verliezen. Zit-sta, dat wordt het nieuwe toverwoord voor kantoormeubilair.”

Buro International zorgt voor het meubilair, maar daar houdt het niet mee op. “Wij doen de volledige kantoorinrichting, ook vergaderzalen bijvoorbeeld. Een werknemer moet op kantoor een thuisgevoel krijgen. Eerder lounge, dan werkruimte. Informeel, flexibel en facilitair. Als je een clean desk-policy hebt op kantoor, moet je ook op elk bureau onmiddellijk aan de slag kunnen, en niet vijf minuten op zoek moeten naar elektriciteit voor je laptop.
In de toekomst zullen technologie en digitale systemen nog meer geïntegreerd worden op kantoor. “Smartboards, beamers, wireless connections, dat zal allemaal nog uitgebreid worden,” voorspelt Jeroen Van Den Bossche.
Unique Selling Proposition
“Onze Duitse producenten staan garant voor topkwaliteit. Door onze goede contacten hebben wij bovendien een enorme voorraad ter beschikking, en kunnen wij marktconforme prijzen aanbieden. Buro International is niet alleen mee met zijn tijd, we lopen zelfs vooruit met ons concept. Bedrijven zijn ons ook zeer erkentelijk voor de goede service die we leveren, ook na verkoop. Je kunt zelfs van een wisselwerking spreken. Wij speuren de markt af naar nieuwe producten voor onze klanten, maar ook zij kunnen met hun suggesties en ideeën bij ons terecht. Die geven wij dan door onze producenten.”
Zo zijn wij eigenlijk bezig met marketing – hoe bereiken we onze klanten het best, welk verhaal kunnen we hen vertellen- en met logistiek – hoe kunnen we hen zo snel en zo goed mogelijk beleveren. Het internet wordt ongetwijfeld de toekomst, dat zie je nu al overal, maar zeker in Nederland en Duitsland. Ook Buro International is nu al op die kar gesprongen.”

Komende dinsdag staan ook enkele ware Ruddervoordenaars tussen de profs aan de start. Een ervan is Baliebruggenaar Ciske Aneca, de 20-jarige belofte van het FCP Glascentra Cycling Team. We hadden een korte babbel met hem.

“Ik zou me dinsdag graag eens tonen”

Ciske, hoe verliep jouw seizoen tot nu toe?
Mijn voorbereiding op het wegseizoen werd verstoord toen ik tijdens mijn Spaanse stage in februari ziek werd. Dat liet vrij diepe sporen na. De weken die daarop volgden, ervoer ik hier veel hinder van. Ik bereikte niet mijn normale niveau. Over mijn voorjaar kan ik dan ook niet echt tevreden zijn. De laatste tijd loopt het echter zeer goed. In de regionale koersen van Wakken en Lovendegem behaalde ik een podiumplaats. En vorige week greep ik nog de derde stek in het naburige Zedelgem. Het gaat merkelijk beter dan in het begin van het seizoen. Hopelijk kan ik die lijn ook doortrekken naar het interclubcircuit.

Wat bedoel je hiermee?
In de regionale koersen kan ik me gemakkelijk voorin posteren, maar in interclubs lukt me dit nog niet zo goed. Door valpartijen in het verleden heb ik de schrik nogal snel te pakken om in grote pelotons te rijden. Ik moet het vertrouwen daarin wat terugvinden, denk ik. 

Sinds vorig jaar beschik je over een VDAB-statuut, wat jou de gelegenheid geeft om je 100% op het wielrennen te focussen. Hoe bevalt die nieuwe levenswijze jou?
Zeer goed. Toen ik het wielrennen met een voltijdse job combineerde, had ik veel minder rust. Toch bestaat nu het gevaar om te veel te willen trainen. Het is een balans vinden tussen je trainingstijd benutten en voldoende te rusten. Vorig jaar in juni, toen ik nog werkte, had ik reeds twee zeges op mijn blad. Nu leef ik als een prof en kon ik onder meer door pech nog niet winnen. Je kan het dus niet zo gemakkelijk vergelijken. Er spelen teveel factoren mee.

Dinsdag rijd je voor eigen volk tussen de profs in Ruddervoorde. Wat verwacht je ervan?
Vorig jaar stond ik hier al aan de start en toen werd ik met het peloton na honderd kilometer uit koers genomen. Ik herinner me dat er toen ontzettend snel werd gestart. Daaruit heb ik geleerd en dus zal ik dinsdag goed opwarmen voor de wedstrijd. Mijn eerste doel is de koers uitrijden, maar ik zou me dolgraag echt eens tonen. Het blijft een wedstrijd voor eigen volk en het parcours spreekt me ook echt aan. Overal zijn het mooie, brede wegen. Alleen in de Hogestraat wordt het serieus drummen.

Wat is jouw ultieme doel in het wielrennen?
Dit seizoen wil ik graag nog minstens een koers winnen, maar mijn ultieme droom bestaat erin om profrenner te worden. Ik droom hier al van sinds ik klein ben.

We wensen je hierbij alle succes toe.

"Moeilijke taak geweest dit jaar, maar toch mooi deelnemersveld"

Rennersverantwoordelijke Geert Popelier stond voor een vrij zware opdracht. De Sint-Elooisprijs valt dit jaar samen met maar liefst vijf andere (ritten)wedstrijden op de grote kalender. Onder meer de ZLM-toer in Nederland, de Ronde van Zwitserland en de Europese Spelen in Baku worden momenteel verreden, wat heel wat toprenners verhindert om bij ons aan de start te komen. Voor sommigen is het praktisch niet haalbaar tijdig bij ons te geraken, anderen mogen door ploegbelangen niet aan de start verschijnen. Ondanks deze kleine tegenvaller op de kalender haalde Geert Popelier het beste naar boven om een zo kwaliteitsvol mogelijke deelnemerslijst uit de hoed te toveren.

We hebben de eer huidig Belgisch kampioen Jens Debusschere (Lotto-Soudal) bij ons aan de start te begroeten. Hij legt er net als vele anderen de laatste hand aan zijn voorbereiding op het BK in Tervuren van komende zondag. Debusschere wordt bijgestaan door ploeggenoot Tiesj Benoot, de jonge neoprof die zich dit voorjaar mooi in de kijker reed door onder meer vijfde te worden in de Ronde van Vlaanderen. Bij de jeugd was hij reeds steevast in de nationale selectie terug te vinden. Deze jonge kerel is ongetwijfeld een man voor de toekomst.  Een ander World Tour-duo die bij ons aan de start komt, is het koppel Bert De Backer-Zico Waeytens. Beiden komen uit voor Giant-Alpecin. De Backer was dit seizoen al in de Ronde van Italië aan het werk, terwijl Waeytens vorige maand in de Ronde van Californië enkele knappe top tien-plaatsen veroverde en in de ZLM-toer goed op dreef lijkt. Verder is ook Laurens De Vreese (Astana) een man actief op het hoogste niveau. Eerder werd ook Stijn Devolder (Trek Factory Racing), altijd in voor het maken van een harde wedstrijd, aangekondigd, maar aangezien Devolder verwacht wordt in de nakende Ronde van Frankrijk, diende hij door ploegorders tot zijn (en ook onze) grote spijt forfait te geven voor onze wedstrijd.

Naast World Tour-rijders noteren we ook de aanwezigheid van enkele kleppers en ploegen uit het (pro)continentale circuit. Zo mogen we spurtbommen Fréderique Robert en Tom Devriendt van Team Wanty-Groupe Gobert verwelkomen. Het team van Vastgoedservice-Golden Palace is mede aanwezig. Verder is de ploeg Veranclassic-Ekoi Cycling Team met Gorik Gardeyn dinsdag op de afspraak. De jonge talenten van Topsport Vlaanderen zorgen altijd voor koers en ook Team 3M komt zeer gemotiveerd aan de start, aangezien hun ploegmanager Bernard Moerman voor eigen volk presteert. Ook streekrenner Joeri Calleeuw (Verandas Willems) en ex-World Tour-rijder Kevin Seeldraeyers zullen er zijn.

Ook vanuit het crosswereldje komen heel wat toppers afgezakt. Het boezemvriendduo Sven Nys-Sven Vanthourenhout tekent alvast present. Met Vanthourenhout hebben we in deze nieuwsbrief nog een interview. Ook BKCP- Powerplus met wereldkampioen Mathieu Van der Poel rijdt Ruddervoorde binnen. Verder zakt ook Sunweb-Napoleon Games met een delegatie af naar ons gezellig dorpje. Ongetwijfeld een mooi, gestoffeerd deelnemersveld die het beste van zichzelf zal laten zien!

Bernard Moerman, manager en ploegleider bij Team3M

“Ruddervoorde is een van de meest populaire kermiskoersen”

Tot voor kort had de continentale wielerformatie Team 3M haar thuisbasis in Oostkamp. Als ex-Oostkampenaar rijdt teammanager Bernard Moerman met zijn jongens dan ook een thuiswedstrijd volgende week.

Veloclub Riddersport: Jouw continentaal team 3M is nu gehuisvest in Zulte, nabij Waregem. Toch draag je Ruddervoorde in je hart.

Bernard Moerman: Zeker en vast! De Sint-Elooisprijs is voor de ploeg en voor mij een thuiswedstrijd. Dat heeft een speciale betekenis. Bovendien lijkt de kermiskoers van Ruddervoorde samen met die van Gullegem een van de meest aantrekkelijke races in Vlaanderen. In de buurt van de Sint-Eligiuskerk staat er altijd massaal veel volk. Ruddervoorde drijft gewoon op koersliefde. Bij mooi weer zullen we volgende week dinsdag sowieso weer een sfeervol evenement beleven.

Veloclub Riddersport: Mogen we nu reeds optekenen dat de geelkleurige truitjes van 3M nadrukkelijk in beeld zullen komen op dinsdag 23 juni?

Bernard Moerman: Onze visie is duidelijk. Wij willen met het team jonge rennerstalenten zowel op sportief als op zakelijk vlak zo goed mogelijk laten ontwikkelen. Dat doen we onder meer door de renners een mooi programma voor te schotelen. Zo schuimen we regelmatig al het hoogste profcircuit af. Renner word je niet door gewoon in het peloton mee te peddelen. We stimuleren onze renners om zoveel mogelijk publiciteit te rapen. Zo leer je de stiel. Deze aanvallende aanpak levert de sponsors ook veel beeldwaarde op. Zo blijft iedereen tevreden.

Veloclub Riddersport: Deze filosofie loonde ook al dit jaar. Zie ik een tevreden ploegmanager/-leider voor mij?

Bernard Moerman: Ja, hoor. We boekten al enkele mooie overwinningen. Uitschieters waren de overwinningsrit van Nicolas Vereecken in de Ronde vanNormandië en diens mooie prestaties in de voorbije Ronde van België. Ook de puntentrui gewonnen door Michael Vingerling in de Driedaagse De Panne en de zege van Geert van der Weijst in de Omloop van het Waasland waren fantastische momenten. Verder blijft ook de PK-overwinning van streekrennerEmiel Vermeulen bij de beloften in Baliebrugge me bij. Onze sponsors zijn zeer voldaan met deze resultaten.

Veloclub Riddersport: Ik las enkele maanden geleden dat de ultieme droom om op termijn op het World Tour-niveau te acteren meer dan levendig is.

Bernard Moerman: Laten we zeggen dat we op schema zitten om over enkele jaren met de ploeg de overstap te maken naar het allerhoogste niveau. Maar belangrijk hierbij is dat we geen stappen overslaan. 3M is een technologiemultinational met een ver uitreikende strekking. Daarmee kom je al een eind ver. De eerstvolgende stap is ons te vestigen op het procontinentale circuit. Daarna kunnen we pas een doel maken van onze World Tour-droom. We willen geen onnodige risico’s hierin nemen.

Veloclub Riddersport: Je haalde daarnet al de PK-overwinning van Emiel Vermeulen in Baliebrugge (begin mei) aan. Verwacht je hem dinsdag opnieuwsterk op de Ruddervoordse grond?

Bernard Moerman: Wat Emiel Vermeulen als 22-jarige presteert, mag gezien worden. Bovendien combineert hij dit met universitaire studies. Vermeulen krijgt dinsdag een beschermde rol. Als Koolskampenaar rijdt hij als het ware een koers voor eigen volk bij de profs. Naast Vermeulen staan ook al zeker Tim Van Speybroeck en Gertjan De Vos aan de start. We willen met het team dinsdag sowieso mee in de juiste ontsnapping te zitten. Wees er maar zeker van dat we in beeld zullen komen. We staan erg gemotiveerd aan de start.

Veloclub Riddersport: We kijken ernaar uit!

Belgisch kampioen Jens Debusschere present!

Rennersverantwoordelijke Geert Popelier verzette de laatste tijd bergen werk om het deelnemersveld in een zo mooi mogelijke vorm te gieten. Afgelopen week bevestigde niemand minder dan huidig Belgisch kampioen Jens Debusschere (Lotto Soudal) zijn aanwezigheid. Net voor de nieuwe BK-titelrace in Tervuren is Debusschere dit seizoen bij ons een laatste keer in zijn tricolore trui aan het werk te zien. In een volgende nieuwsbrief laten we de titelverdediger zelf aan het woord over Ruddervoorde Koerse.

Ook individuele renners Stijn Devolder (Trek Factory Racing), Zico Waeytens (Giant Alpecin), Kevin Seeldraeyers (Torku Sekerspor) en streekrenner in vorm Joeri Calleeuw (Verandas Willems) zullen aan de startstreep staan. Verder hapten enkele mooie ploegnamen als Topsport Vlaanderen, Vastgoedservice-Golden Palace Cycling Team, Veranclassic Ekoi Cycling Team (met tweevoudig ex-winnaar Sebastien Rosseler en Gorik Gardeyn), BKCP-Powerplus en Sunweb-Napoleon Games toe. Dat laatste betekent dat we ook enkele topcrossers bij ons aan de start mogen begroeten. Zo zakken wereldkampioen Mathieu Van der Poel (BKCP-Powerplus), Sven Nys en Sven Vanthourenhout (Crelan AA Drink Team), en Klaas Vantornout met een delegatie Sunweb Napoleon-teammaten al zeker naar Ruddervoorde af. In de volgende twee nieuwsbrieven geven we nog meer info prijs over het rennersveld.

Er zijn overigens nog steeds wildcards beschikbaar. Beloften en eliterenners zonder contract die graag aan de Sint-Elooisprijs willen deelnemen, kunnen contact opnemen via anne-lauregheerardyn@hotmail.com.

Mini-interview William Tackaert

“Kermiskoersen moeten blijven bestaan”

Als op dinsdag 23 juni de renners de start nemen in Ruddervoorde schieten we de zestigste editie van de Sint-Elooisprijs op gang. Precies dertig jaar geleden slaagde William Tackaert er in om Ruddervoorde Koerse te winnen...We hebben hem voor U eventjes opgezocht.

Veloclub Riddersport: Wat herinner je je nog van die dag in Ruddervoorde?

William Tackaert: Oei, daar ga ik even moeten over nadenken. In de negen jaar dat ik beroepswielrenner was heb ik in totaal precies vijftig koersen gewonnen en niet alle herinneringen zijn nog even scherp. Ik meen me te herinneren dat we bij jullie nogal veel op kleine baantjes koersten waar de wind vrij spel had. Half koers geraakten we met een man of twintig voorop waarna we met zes of zeven de finale in gingen. Uiteindelijk reed ik op een ronde van het einde samen met Franky Van Oyen weg en die klopte ik hem met een wieltje verschil aan de meet.

Veloclub Riddersport: Sterk, want Van Oyen was toch ook niet traag in de laatste rechte lijn.

William Tackaert: Klopt, Van Oyen was inderdaad een rappe, maar ik was ook niet traag. Om massaspurten naar mijn hand te zetten was ik niet snel genoeg, gingen we met een man of zes naar de streep dan kwam ik wel vaak als overwinnaar uit de bus. Ik was een beetje een alleskunner zonder dat ik ergens in uitblonk. Ik reed twee keer de Tour de France uit en werd in 1981 tweede in het puntenklassement achter de ongenaakbare Freddy Maertens. Verder heb ik mijn sponsors altijd goed gediend met onder andere overwinningen in de E3-prijs, Kuurne-Brussel-Kuurne en ritten in de ronden van Zwitserland en Luxemburg. Voor overwinningen in de klassiekers kwam ik net iets te kort, al scoorde ik wel veel top-tien plaatsen.

Veloclub Riddersport: Opmerkelijk is wel dat je in 1985 je beste seizoen reed en twee jaar later al de fiets aan de haak hing, na een loopbaan van slechts negen jaar. Heb je alles uit je carrière gehaald?

William Tackaert: Dat is voor mij een lastig thema, ik praat daar niet zo graag over. In mijn tijd was ik een voorloper op het gebied van training. Ik had immers al snel door dat mijn motor te weinig PK had om grote koersen te winnen, maar dat ik met vernieuwende trainingstechnieken dat voor een stuk kon compenseren. Dat lukte aardig, tot ik in 1987 zwaar ten val kwam in de Ruta del Sol. De revalidatie verliep moeizaam en ik vond de motivatie niet meer om terug te keren in het peloton.

Toen ik stopte met koersen dacht ik alles uit mijn carrière gehaald te hebben, als ik er nu op terugkijkdenk ik daar anders over.

Veloclub Riddersport: Volg je de wielersport nu nog?

William Tackaert: Absoluut, al kijk ik niet meer naar alle koersen. De klassiekers en de belangrijkste ritten in de grote ronden volg ik wel, de liefde voor de fiets is immers nog altijd aanwezig.

Veloclub Riddersport: Als je enkel nog de grote wielerevenementen volgt, hoe kijk je dan tegen de kermiskoersen aan?

William Tackaert: Vroeger lokten kermiskoersen duizenden mensen en voor het publiek was de koersdag echt een Vlaamse kermis. De opdeling tussen ‘grote koersen’ en ‘kermiskoersen’ heb ik nooit echt begrepen want mannen als een Merckx, Van Looy en Godefroot, die kwamen ook uit het kermiscircuit. Ik hoop dan ook dat de wielerfederatie inspanningen zal doen om de kermiskoersen tebehouden, vooral voor de iets mindere renners is dat belangrijk. Het kunnen niet allemaal Gilberts of Van Avermaets zijn en uit een overwinning in een kermiskoers kan een renner die net onder dat topniveau zit enorm veel voldoening en motivatie halen. En vergis je niet: in kermiskoersen wordt er altijd hard gereden zodat het zeker topsport is.

Beloften en eliterenners zonder contract die graag op dinsdag 23 juni deelnemen aan de  Sint-Elooisprijs te Ruddervoorde, kunnen  hun wildcard  aanvragen bij : anne-lauregheerardyn@hotmail.com

Aarzel zeker niet ons te contacteren indien verdere vragen hieromtrent!

Inschrijvingsformulier nodig ? klik HIER !

“Als de beste maar wint”

De renner die op 24 juni de 59ste Sint-Elooisprijs op zijn erelijst bijschrijft mag op het podium de bloemen en de bijhorende kussen in ontvangst nemen bij Ellen Blanquaert. De Ruddervoordse schone timmert hart aan een internationale modellencarrière, al blijft ze wel met beide voetjes op de grond.

Riddersport: Als we ons niet vergissen ben je op 24 juni voor het derde jaar op rij het bloemenmeisje van Ruddervoorde Koerse.
Bacquaert: Inderdaad, al heb ik naast Ruddervoorde Koerse ook nog een groot aantal andere koersen ‘gedaan’. Zo heb ik onder andere bij de Superprestige veldritten al de bloemen overhandigd aan de winnaar. Ik vind bloemenmeisje zijn op een koers wel leuk, het is eens iets anders. En aangezien mijn papa vroeger een amateur wielerploeg heeft geleid, wordt er bij ons thuis vaak over wielrennen gesproken.

Riddersport: En je Spaanse vriend heeft ook gekoerst?
Bacquaert: Ja, tot hij een jaar of achttien was. Daarna heeft hij zich op zijn studies geconcentreerd en fietste hij alleen nog maar voor het plezier en om fit te blijven.

Riddersport: Vorig jaar won je de allereerste Belgische editie van de Miss Multiverse verkiezing en mocht je naar de internationale finale in Punta Cana op de Domenikaanse Republiek. Hoe is het je daar vergaan?
Bacquaert: Dat was een schitterende ervaring en uiteindelijk werd ik zesde op 35 deelneemsters. Jammer dat ik iets vroeger terug moest keren voor mijn studies, maar die krijgen voorlopige voorrang. Ik heb het gevoel dat alles een jaartje te vroeg komt, al ga ik zeker verder in het modellenwerk. Ik heb momenteel contacten met Britse en Franse modellenbureaus, dus dat komt wel goed.

Riddersport: Op de 59ste Sint-Elooisprijs zal ook Miss België Laurence Langen haar opwachting maken. Ken je haar?
Bacquaert: Niet persoonlijk, al ken ik haar uiteraard wel van zien. Van de vorige Miss België winnares waren er wel een paar die ik persoonlijk ken.

Riddersport: Heb je als bloemenmeisje trouwens een voorkeur voor wat de winaar betreft? Heb je voor bepaalde renners een boontje?
Bacquaert: Mij maakt het niet uit aan wie ik de bloemen en de kussen moet geven, het belangrijkste is dat de beste renner wint.

Frank “you can't put your nose in andersmans menage“ Welvaert uit Eigen Kweek schittert in Flandrien

Riddersport Ruddervoorde en het Davidsfonds Ruddervoorde-Waardamme slaan de handen in elkaar voor een kruisbestuiving tussen cultuur en sport.

.                                    

“Flandrien” gaat over de meest volkse der sporten: het wielrennen. Twee halfbroers(Mourade Zeguendi en Zouzou Ben Chikha) dromen ervan de Ronde van Vlaanderen te winnen. Ze komen op met hun koersfiets en zetten die op rollen. En zo begint het verhaal vanzelf te rollen. Ze dalen af. Ze klimmen. De scène bepaalt dehellingsgraad. Al meer dan tien jaar trekken de twee broers langs Vlaamse wegen, van kermiskoers tot kermiskoers. De kasseistroken kennen ze als hun broekzak. Al snel wordt de jongste broer (Mourade) ontdekt en aangetrokken door een ex-Flandrien en ploegleider bij een klein pro continentaal ploegje (Wim Willaert). De benjamin stemt toe, op voorwaarde dat zijn broer (Zouzou) indezelfde ploeg mag rijden. Dit tot grote ergernis van de verzorger (Tom Vermeir), die sterke twijfels heeft over de capaciteiten van de oudste broer als 'Flandrien'.Wim Willaert, Mourade Zeguendi, Tom Vermeir en Zouzou Ben Chikha droomden er al lang van samen een voorstelling rond het wielrennen te maken. Uit deze creatieve geesten werd 'Flandrien' geboren, een mix van theatervoorstelling, wielerwedstrijd en rockconcert.

Zaterdag 1 november 2014 - 20 uur
De Valkaart, Oostkamp - Prijs vvk 18 euro - add 20 euro
Reservatie: reserveren@davidsfonds-RW.be - t 0477 46 50 23

“Ik kijk uit naar La Roche” - Jens Keukeleire is vaste klant in Ruddervoorde, “Ik vind dat echt een pittig koerske om te rijden.” De pion van Orica Greenedge wil dolgraag de Sint-Elooisprijs eens winnen, vorig jaar werd hij nipt geklopt door Steven Caethoven.
“Ik ga alleszins mijn beste beentje weer voorzetten,” belooft sympathieke Jens. “In Ruddervoorde wordt altijd van in het begin keihard gekoerst. In de eerste rondes wordt het verschil gemaakt, het is dus zeker zaak om alert te koersen.”

Keukeleire reed vorige week nog in Slovenië. “Ik had daar twee jaar geleden ook al eens met Cofidis gekoerst. Eerlijk gezegd zag ik dat toen niet zo zitten. Ik kon Slovenië niet meteen situeren, en dacht echt in het Oostblok terecht te komen met kapotte straten, en schimmelige hotels. Maar tot mijn verrassing bleek het buurland van Italië een modern, en zeer mooi land te zijn. En ook de koers viel best mee. Netjes ingedeeld, met een proloog, en drie verschillende types ritten. Dag een was vlak, dag twee bergachtig,en dag drie een heel gevarieerd parcours. Orica Greenedge was er vorig jaar met de volledige Tourploeg, en ook nu zitten er een paar jongens tussen die de Tour zullen rijden. Ik niet, nee. Dit jaar zie ik dat ook niet echt zitten, in tegenstelling tot vorig jaar.”
Daar heeft het slechte weer in de Giro en in het voorjaar alles mee te maken. “Ik voelde na de Giro dat ik behoefte had aan rust, en ik vermoed dat dat na het Belgisch kampioenschap niet anders zal zijn. De Giro verliep een stuk beter dan bij mijn debuut. Toen was ik al blij dat ik niet moest lossen, nu kon ik zelfs finales rijden nadat ik voor de ploeg had gewerkt. Enig probleem : het weer. Jullie hebben allemaal wel de beelden gezien met regen en sneeuw. Het was verschrikkelijk. Na vier dagen afwisselend 25 graden, regen en sneeuw, liep de helft van het peloton snotterend rond. Als je daarbij nog de weersomstandigheden van het voorjaar neemt, dan besef je wel dat er veel is gevergd van onze lichamen.”

Keukeleire kijkt trouwens reikhalzend uit naar het Belgisch kampioenschap in La Roche. “Ik ken het parcours, want met de beloften hebben wij daar ook een BK gereden. Ik ben toen wel in de voorlaatste ronde afgestapt, maar ik heb nu toch een goed gevoel. La Roche is een ideaal parcours voor een renner die geen ploeg ter beschikking heeft. Ik vergelijk het een beetje met Ronse, waar Stijn Devolder ook quasi alleen naar de titel reed. Excuses zullen er wel niet zijn, je moet honderd procent in vorm zijn om een rol van betekenis te kunnen spelen. Ik ben niet slecht, maar in Slovenië en Ruddervoorde zal precies blijken hoe ambitieus ik mag zijn.”

Oud-winnaar Jan Mattheus: “Ruddervoorde Koerse er bewust uitgepikt”

De Sint-Elooisprijs is straks aan zijn 58ste editie toe. Wie de erelijst dit jaar bijkleurt, is voorlopig nog een goed bewaard geheim. Jan Mattheus (48) viel die eer alvast wel te beurt. Exact twintig jaar geleden zette hij Ruddervoorde Koerse op zijn naam. Een gesprek met deze in Ichtegem wonende oud-winnaar mocht dan ook niet ontbreken.

Veloclub Riddersport: Jan, gedurende vijf jaren (1989-1993) ging  je als profrenner door het leven. Hoe kijk jij hierop terug?
Mijn eerste twee profjaren reed ik in Nederlandse loondienst (Superconfex-Yoko/Buckler). Jan Raes was hierbij steevast mijn ploegleider. De laatste drie jaren reed ik voor het Belgische La William-Duvel, dit onder leiding van Rudy Pevenage. Ik houd, naast mijn overwinning in Ruddervoorde, de beste herinneringen over aan mijn zilveren plaatsen in de GP van Isbergues (1991) en de Druivenkoers in Overijse (1991). Daarnaast krijg ik ook nog altijd kippenvel als ik terugdenk aan mijn marathonontsnapping in de Luik-Bastenaken-Luik-editie van 1993.

Veloclub Riddersport: Ondanks dat je een zeer beloftevol jeugdrenner was, zette je na vijf jaren een punt achter je profcarrière.
Het klopt dat ik als jeugdrenner goed uit de voeten kon. Zo won ik de Ronde van Vlaanderen bij de junioren, veroverde ik meerdere malen een ticket voor het wereldkampioenschap en maakte ik ook de Olympische Spelen van 1988 in Seoul – toen nog voor amateurs – mee. Ik werd er trouwens elfde. Ik had echter ondertussen mijn universitaire studies beëindigd en besefte aan het einde van mijn profcarrière uiteindelijk dat ik niet goed genoeg was voor de absolute top. Ik koos ervoor mijn behaalde diploma te laten gelden en ging aan de slag in het onderwijs.

Veloclub Riddersport: In je afscheidsprofjaar (1993) greep je de zege in Ruddervoorde Koerse mee. Wat herinner je je nog van die euforische dag?
Samen met enkele andere renners reed ik op kop van de wedstrijd. Destijds was La William-Duvel de sterkste ploeg in het kermiskoerscircuit. Mijn mee aan kop sleurende ploegmakkers Michel Cornelisse en Johan Devos gaven me aan mijn kans te wagen. Wonderwel kon ik mijn solorit uitzingen tot aan de streep. Ik was geen sprinter. Solo eindigen was mijn enige kans. In totaal stond ik drie keer bij jullie aan de start. In de weelde van streekkermiskoersen pikte ik Ruddervoorde Koerse er bewust uit. Ik reed er graag. Voor eigen volk fietsen geeft altijd een kick.

Veloclub Riddersport: Zien we je op dinsdag 17 juni ook ergens aan de kant staan tijdens de 58ste editie van de Sint-Elooisprijs?
Die kans is zeer reëel! Als ik mijn verbeterwerk van school tijdig afgewerkt krijg, zal je me sowieso langs de kant tegen het lijf lopen (lacht).

Renners van over de hele wereld vinden weg naar Ruddervoorde

Maandenlang is Geert Popelier als bestuurslid van Veloclub Riddersport in de weer met de samenstelling van het deelnemersveld voor Ruddervoorde Koerse. Uren hangt hij aan de lijn met ploegleiders en renners om toch maar een zo mooi mogelijk peloton bij mekaar te krijgen voor de jaarlijkse wielerhoogdag in Ruddervoorde. Dat er soms ook exotische vogels tussen zitten is logisch, maar wie weet zijn Jacek Morajko of Juan Antonio Murillo Cardona wel toekomstige winnaars van de Ronde van Vlaanderen…

Niet minder dan veertien wielerteams hebben hun deelname aan Ruddervoorde Koerse al bevestigd. De beste van die teams worden door Veloclub Riddersport gecontacteerd met de vraag om aan onze wielerwedstrijd deel te nemen, een aantal andere teams dient zelf bij de organisatie een aanvraag in om Ruddervoorde Koerse te mogen rijden. En dan begint het puzzelwerk van Popelier.

België-Nederland
Lotto-Belisol komt duidelijk met ambitie aan de start want hun selectie is niet mis. Ex Belgisch Kampioen Jurgen Van De Walle komt in Ruddervoorde de laatste hand leggen aan de voorbereiding van het BK in La Roche, maar ook Dirk Bellemakers (winnaar van Ruddervoorde Koerse in 2011) is gebrand op een sterke prestatie. Tosh Van Der Sande is zoals dat in het West-Vlaams heet ‘katterap’ aan de streep en Frederik Willems een ervaren wegkapitein. Topsport Vlaanderen – Baloise zette ondermeer streekrenner Jelle Wallays bij de selectie van Ruddervoorde Koerse, net zoals pistetopper Kenny De Ketele. Kurt Hovelijnck (derde vorig jaar in Ruddervoorde) voert samen met Ronde van België revelatie Stijn Steels de troepen van Crelan-Euphony aan, BKCP-Powerplus brengt naast Niels Albert ook de broers Michael en Dieter Vanthourenhout aan de start. Colba – Superano Ham rekent op de Fransen Denis Flahaut en Clément Lhotellerie, Doltcini-Flanders brengt West-Vlaming Gorik Gardeyn in stelling. Van Nederlandse zijde komt er concurrentie van het Koga Cycling Team dat kan rekenen op sprinter Wim Stroetinga, het Metec TKH Continental Cycling Team heeft met Remco te Brake een interessant ijzer in het vuur.

Verrassing!
Verzet je in sommige gevallen als organisator hemel en aarde om deze of gene topper naar je wedstrijd te halen, dan word je anderzijds soms verrast door de toppers die zomaar ‘uit de lucht komen vallen’. Zo diende het Zuid-Afrikaanse team MTN zelf een aanvraag in om Ruddervoorde Koerse te rijden en lieten ze daarna prompt weten met de winnaar van Milaan-Sanremo, Gerald Ciolek, aan de start te staan! En het Poolse CCC Polsat Pokowice zette gouwe ouwe Davide Rebellin in de selectie voor Ruddervoorde. Mooie namen om in de gaten te houden dus.

Ruddervoorde, centrum van de (wieler)wereld
De mondialisering van de wielersport was het stokpaardje van voormalig UCI-voorzitter Hein Verbruggen en het moet toch zijn dat hij op zijn minst voor een stuk in zijn opzet is geslaagd. Op dinsdag 18 juni is Ruddervoorde het centrum van de (wieler)wereld want op de voorlopige deelnemerslijst staan renners van 24 (!) verschillende nationaliteiten. Spanjaarden, Finnen, Nieuw-Zeelanders, Zuid-Afrikanen, Letten, Litouwers en Colombianen: het zit er allemaal tussen.

“Leuk om de crossers al eens aan het werk te zien! ”  Vijfvoudig wereldkampioen en tienvoudig Belgisch Kampioen veldrijden Roland Liboton is op dinsdag 18 juni eregast van de 58ste Sint-Elooisprijs en zal de wedstrijd om 13.30 uur op gang schieten. In dit mini-interview blikken we met de man uit Rillaar vooruit naar Ruddervoorde Koerse en graven we in een ietwat onbekend deel van zijn palmares, dat van de wegrenner Libobon.

Veloclub Riddersport: De meeste mensen weten wel dat je meervoudig Belgisch en wereldkampioen veldrijden bent, maar reed je ook veel en graag op de weg?
Roland Liboton: Als veldrijder moet je in de zomer op de weg rijden om een goede basis voor de winter te leggen. Ik reed dus iedere zomer een aantal kermiskoersen, criteriums en een paar kleinere rondjes, alles in functie van de cross. Eén keer nam ik aan de Tour de France deel, maar dat beviel me slecht want ik was er twee maanden kapot van. Tja, dat kon ook moeilijk anders want ik was voor de Tour slechts in vier criteriums gestart en in twee daarvan was ik afgestapt.

Veloclub Riddersport: Een veldrijder in de Tour de France, dat kom je niet meer tegen in de moderne wielrennerij.
Roland Liboton: In 1981 namen vijf veldrittoppers deel aan de Tour met onder andere Klaus-Peter Thaler, Albert Zweifel en Hennie Stamsnijder. Het was een wedstrijd in de wedstrijd met slechts één inzet: welke crosser gaat het langst overleven? Ik hield het zeventien ritten vol, maar dan had ik geen zin meer en stapte af.

Veloclub Riddersport: Ook straf. ‘Ik heb geen goesting meer, dus ik ga naar huis’…
Roland Liboton: Ik weet nog dat het in de eerste Alpenrit was. Er reed een groepje voorop en samen met Willy Teirlinck was ik in de achtervolging gegaan. Het was verschrikkelijk slecht weer en op een bepaald moment vroeg ik mij af wat ik daar in dat hondenweer nog aan het doen was. Teirlinck drong nog aan en probeerde mij op de fiets te houden, maar ik zag het niet meer zitten en kneep de remmen dicht. Ik heb er nog altijd spijt van want ik was doorheen de Ronde steeds beter gaan rijden en had Parijs kunnen halen. Jammer, jammer, jammer.

Veloclub Riddersport: In Ruddervoorde zullen ook een aantal veldrijders aan de start staan. Vanaf wanneer moeten die kerels iets beginnen tonen op de weg?
Roland Liboton: Een veldrijder hoeft geen vijf kermiskoersen te winnen in de zomer om zeker te zijn dat hij een goede crosswinter zal hebben. Crossers moeten op de weg hun basis leggen. Uitslagen rijden is mooi meegenomen, maar niet noodzakelijk. Anderzijds mag je het veldrijden niet onderschatten, het is zeker geen sport voor gebuisde wielrenners want veel crossers kunnen op de weg echt wel uit de voeten. Ik denk maar aan Niels Albert die al mooie wedstrijden op de weg gewonnen heeft en zeker geen slecht klimmer is.

Veloclub Riddersport: Wat verwacht je eigenlijk van de dag in Ruddervoorde?
Roland Liboton: Ik mocht al op meerdere wedstrijden eregast zijn en vind dat best leuk. Ik hoop dat het weer mee zit, dat er veel volk langs de weg staat en dat we een mooie wedstrijd te zien krijgen. Ik kijk er in ieder geval naar uit om de crossers al eens aan het werk te zien.

Ann Vandaele de dochter van Leon Vandaele, heeft na jarenlange harde arbeid, de laatste hand gelegd aan een impressionant boek over de carrière van haar vader. In het boek brengt zij aan de hand van uniek fotomateriaal een treffend beeld van de wielrenner en de mens Leon Vandaele.

Leon werd geboren op 24 februari 1933 in Ruddervoorde, en stierf op 30 april 2000 in Oostkamp. Hij begon zijn profcarrière in 1952 bij Bertin-D’Alessandro, en beleefde zijn topjaren in de tweede helft van de jaren vijftig bij Faema en Flandria. Hij won onder meer Parijs-Roubaix, Parijs-Brussel, Gent-Wevelgem en drie keer het Kampioenschap van Vlaanderen in Koolskamp. Hij stond aan de wieg van de legendarische Flandriaploeg, toen de familie Claeys hem een uitweg bood na zijn ruzie met Rik Van Looy bij Faema. In 1964 sloot hij zijn loopbaan af bij Dr.Mann.
In 1952 was Leon Vandaele de allereerste winnaar van de Sint-Elooisprijs. Hij zou dat nog eens overdoen in 1953, 1957 en 1958. Daarmee is hij nog steeds recordhouder.

Alle info over het boek vind je www.leonvandaele.com. Het is enkel via voorafinschrijving te bestellen. Het boek wordt op donderdag 28 maart voorgesteld in Zedelgem, en op vrijdag 29 maart in Oostkamp.

Steven Caethoven was de snelste van een kopgroep van 10 in de straten van Ruddervoorde.

De Oost-Vlaming van Accent.Jobs was sneller dan Jens Keukeleire en Kurt Hovelynck.Er stonden 155 renners aan de start van de Sint-Elooisprijs, waaronder ronkende namen als Thomas De Gendt, Stijn Devolder, Sep Van Marcke, Jens Keukeleire en Nick Nuyens. De winnaar van de Ronde van Vlaanderen zat er wel niet bij toen in het begin van de koers 26 namen zich verzamelden in een kopgroep. Die 26 kregen ruim 3 minuten van het peloton, dat na lang tegenspartelen er de brui aan gaf. Op drie ronden van het einde werd het kaf van het koren gescheiden. Vacansoleil-ploegmaats Thomas De Gendt en Bert-Jan Lindeman misten de boot, Frederik Veuchelen was er wel bij, samen met Kurt Hovelynck, Sep Vanmarcke, Steven Caethoven, Dieter Vanthourenhout, en Jens Keukeleire. Met zijn tienen gingen ze naar de meet, en het was de aalvlugge Steven Caethoven die het haalde voor Jens Keukeleire, en Kurt Hovelynck.

Dankzij een massale belangstelling en een stralend weertje werd deze 57e editie wederom een fantastisch succes ! Dank u wel !!!

Dit is de lijst van deelnemers ingeschreven via hun PLOEG ! ( live link CYCLING SERVICE )

De individuele renners staan niet in deze lijst maar zijn : Thomas De Gendt - Sep Van Marcke - Jens Keukeleire en Nick Nuyens

12 december 2011 is een datum die in het geheugen van iedere Ruddervoordenaar, en zeker van Wilfried en Sonja, zal gegrift blijven. Op die dramatische maandagavond zorgde een kortsluiting voor het einde van een droom. Munckhove was een plaats waar velen graag vertoefden voor een frisse pint, de smakelijke ribbetjes, maar vooral het gezelschap van Wilfried en Sonja.

“Een flink stuk van ons sociaal leven ging verloren in die brand,” vertellen Wilfried en Sonja, die ondertussen onderdak vonden bij dochter Nathalie en schoonzoon Jimmy. “Iedereen kwam altijd bij ons over de vloer, van de ene dag op de andere valt dat weg.”

“We hebben er even aan gedacht om een nieuwe zaak te openen, want het ziet er niet meteen naar uit dat Munckhove weer zal worden opgebouwd. Maar ondertussen hebben we dat idee laten varen.”

Wilfried en Sonja zijn gepokt en gemazeld in de wielersport. Wilfried was zelf beroepsrenner van 1968 tot 1976, als knecht van o.a. Walter Godefroot. Maar Wilfried kon het zelf ook afmaken. Hij won als neo bij Flandria de Ronde van België, en iedereen herinnert zich ook nog wel zijn tweede plaats in de Vuelta van 1971, na Ferdinand Bracke, maar wel voor Luis Ocana. “Fred Damman van

Het Laatste Nieuws noemde mij toen de morele overwinnaar van de Vuelta. In de rit naar Burgos was ik met een aantal Spanjaarden voorop, waaronder Ocana. Die zaten allemaal in de slag natuurlijk, voor de etappezege en voor de leiderstrui. Uiteindelijk ben ik zelf gedemarreerd en heb ik de rit gewonnen. Ik kon toch moeilijk meewerken, en mijn ploegmaat Bracke uit de leiderstrui rijden,” herinnert Wilfried zich nog. In 1973 won hij de vijftiende etappe in de Ronde van Frankrijk in Fleurance. Wilfried sloot in 1976 zijn profcarrière af bij Ijsboerke-Colnago.

“In Ruddervoorde heb ik maar een keer of drie gereden, denk ik. Ik moest dan meestal in Frankrijk rijden. Nu, kermiskoersen lagen mij ook niet zo. Ik reed er wel een paar in dienst van Walter Godefroot, maar zelf heb ik nooit geen platte prijs gereden in een kermiskoers, tenzij op een blauwe maandag,” lacht Wilfried.

“Vroeger waren er natuurlijk meer kermiskoersen dan nu. De bond en sommige renners halen daar hun neus voor op. Ik begrijp dat niet, je kunt toch niet elke week de Ronde van Vlaanderen, of de Tour de France rijden. De Sint-Elooisprijs heeft dit jaar wel een mooi deelnemersveld. Nuyens, Van Marcke, De Gendt, Devolder, Keukeleire, het bewijs dat er toch nog jongens zijn die gewoon lekker willen koersen,” besluit Wilfried.

Thomas De Gendt is zeker één van de grootste talenten die ons landje de jongste jaren heeft geproduceerd.

De Giro betekende zijn definitieve doorbraak met een heroïsche solo over de Stelvio, en een fantastische tijdrit, die hem een onver-hoopte podiumplaats opleverden. In Milaan stond De Gendt naast Ryder Hesjedal en Joaquin Rodriguez, in de arm knijpen was dat voor de 25-jarige Oost-Vlaming.

De Gendt kreeg een kans van Walter Planckaert bij Topsport Vlaanderen, na een sterk beloftenjaar met winst in de Wereldbekerwedstrijd van Waregem, en de Triptique des Monts et Chateaux. Hij toonde zijn klasse in de Tour de la Région Wallonne, en werd daarna weggeplukt door Hilaire Vanderschueren. Hij bedankte Vacansoleil voor het vertrouwen met winst in de openingsetappe van Parijs-Nice, en mocht later nog eens de armen in de lucht steken in de Ronde van Zwitserland, voor niemand minder dan Andy Schleck. Zijn Tourdebuut werd nog straffer. In de slotweek ging hij met de klassementsrijders mee over Alpe D’Huez, en finishte hij met een vierde plaats sneller dan Fabian Cancellara in de tijdrit. De nuchterheid zelve, gaf hij in de euforie na de Tour aan dat hij in 2012 zijn huwelijk voornam op een nieuwe Tourdeelname. Op 30 juni stapt hij in het huwelijksbootje met Evelyn Tuytens.

Riddersport wenst Thomas veel geluk toe met zijn toekomstige vrouw, en bedankt hem voor zijn bereidwilligheid om deel te nemen aan Ruddervoorde Koerse. Zijn aanwezigheid betekent een grote meerwaarde voor de Sint-Elooisprijs.

Geert Popelier, de rennersverantwoordelijke van Riddersport, heeft de jongste maanden niet stilgezeten. Hij kon nu al twee absolute toppers strikken voor de 57ste Sint-Elooisprijs.
Nick Nuyens is de eerste naam op de lijst. De Bom van Bevel  schonk zijn nieuwe team Saxo Bank twee topoverwinningen in 2011, met Dwars door Vlaanderen en de Ronde van Vlaanderen. Dit jaar liep het heel wat minder door een heupbreuk, in de openingstijdrit in Parijs-Nice. Nuyens mocht meteen een kruis maken over de voorjaarsklassiekers, een bittere pil om slikken. Ook zijn heroptreden, tijdens de Vierdaagse van Duinkerke, was niet meteen iets om vrolijk over te worden. Nuyens kneep de remmen dicht tijdens de koninginnenrit over de Kasselberg. In de Ronde van Noorwegen kon de 32-jarige Bevelnaar wel uitrijden. Momenteel bereidt hij zich met een hoogtestage voor op de Ronde van Zwitserland. Op 19 juni neemt hij de start in Ruddervoorde.
Sep Van Marcke is de tweede vedette aan de start.     De jonge Waregemnaar deed Vlaanderen tilt slaan met zijn knappe overwinning in de Omloop Het Nieuwsblad. De sprint in Gent tegen Tom Boonen en Juan-Antonio Flecha staat in het geheugen van elke Vlaamse wielerliefhebber gegrift. Van Marcke gaf daarmee zijn werkgever Garmin gelijk toen ze hem een contract aanboden na zijn tweede plaats in Gent-Wevelgem 2010. En hij bewees nog maar eens dat Topsport Vlaanderen-Mercator de ideale kweekschool is voor jong Vlaams talent.
Van Marcke roerde zich in elke voorjaarsklassieker, maar de spraakmakende resultaten bleven jammer genoeg uit. Bij zijn heroptreden in Noorwegen werd hij wel meteen derde in de GP Rogeland. Ook Van Marcke kiest voor een hoogtestag, in de Franse Vogezen, om de Ronde van Zwitserland voor te bereiden. En op dinsdag 19 juni kunnen de Ruddervoordse wielerliefhebbers hem begroeten op het podium.
Daarnaast mogen we ook een aantal ploegen verwelkomen. Topsport Vlaanderen-Mercator komt de volgende generatie toppers voorstellen, Landbouwkrediet-Euphony is elk jaar van de partij, net als de Australiërs van Drapac-Porsche. De veldrijders van BKCP-Powerplus kiezen ook voor Ruddervoorde om hun seizoen voor te bereiden. Wereldkampioen Niels Albert heeft in het verleden al meermaals bewezen dat hij ook op de weg zijn mannetje kan staan. Hij won in 2010 zelfs in Izegem.

Voor het tegengewicht van al het mannelijke testosteron zal dit jaar een finaliste van Miss Global Belgium 2013 aanwezig zijn :  Ellen Bacquaert - uit ons eigen Ruddervoorde, jaja - zal de eer hebben om ons podium op een gepaste wijze op te fleuren en de winnaar(s) van de nodige kussen en bloemen te voorzien.

Sven Vandousselaere (23), momenteel woonachtig te Eernegem, is tweedejaarsprof bij Topsport Vlaanderen-Mercator. Hij groeide echter op in Waardamme – feestzaal ‘De Wara’ is zijn vast supporterslokaal – en staat straks ook aan de start van de 57ste Sint-Elooisprijs. We peilden naar de ambities van deze beloftevolle streekrenner.

Verliep je seizoen tot hiertoe naar wens, Sven?
Sven: ‘Aan de vooravond van het seizoen kregen we vanuit de ploeg de opdracht onszelf dit jaar zoveel mogelijk in de kijker te fietsen. In mijn debuutjaar bij de grote jongens, vorig jaar bij Omega Pharma-Lotto, liep het niet zoals ik het wou en daarom was ik extra gemotiveerd er dit jaar iets van te maken. Tot nu toe loste ik deze verwachtingen prima in. In de Ronde van Algarve was ik al sterk op dreef en deze positieve lijn wist ik door te trekken richting de Vlaamse voorjaarsklassiekers. Zowel in de Omloop Het Nieuwsblad, de Ronde van Vlaanderen en de Scheldeprijs was ik mee in de traditionele vroege vlucht. Na mijn korte rustperiode veroverde ik ook nog een zesde plaats in de derde etappe van de Vierdaagse van Duinkerke.’

We mogen je dus straks in Ruddervoorde Koerse ook voorin verwachten?
Sven: ‘Het betreft een wedstrijd voor eigen volk. Dat gebeurt niet elke dag. Uiteraard wil ik er een mooie wedstrijd van maken en mij laten opmerken. Ik presteerde er in het verleden ook altijd goed. Op uitzondering van vorig jaar bevond ik me elke deelgenomen editie in de beslissende ontsnapping. In 2009 behaalde ik er als belofte zelfs al een vierde plaats.’
Trekt deze wedstrijd jou meer aan dan om het even welke andere race?
Sven: ‘Ik probeer overal mijn uiterste best te doen, maar voor eigen volk kan je nog net dat tikkeltje dieper gaan. De vele supporters langs de kant stuwen je werkelijk vooruit. Ik hou trouwens van het parcours dat de Sint-Elooisprijs voorschotelt. Ik weet bij wijze van spreken elk oneffenheid liggen. De omloop heeft voor mij geen geheimen. Dat maakt de wedstrijd zo speciaal.’

Naast de Sint-Elooisprijs, wat zijn je verdere doelen nog dit seizoen?
Sven: ‘Ik hoop als tweedejaars nog zoveel mogelijk bij te leren. Ervaring heb je nooit op overschot. Een specifieke wedstrijd pik ik er dus niet uit. Ik probeer gewoon een regelmatig seizoen op poten te zetten. Maar een uitschieter is natuurlijk altijd welkom. Lukt me dat, dan ben ik een tevreden man.’
Succes, Sven!

http://www.svenvandousselaere.com/nieuws.php

We zijn fier te melden dat DE revelatie van het voorjaar 'Sep Vanmarcke' zeker op 19 juni aan de start zal verschijnen. De winnaar van 'De Omloop Het Nieuwsblad' rijdt na de Ronde van Zwitserland Ruddervoorde als laatste test voor het BK.

Als belofte maakte Vanmarcke deel uit van het continentale Jong Vlaanderen-Bauknecht. Op 1 augustus 2009 werd hem een profcontract aangeboden door Topsport Vlaanderen-Mercator. Eén dag na het tekenen van zijn eerste profcontract werd hij al 8ste in een massaspurt in de Sparkassen Giro, gewonnen door Mark Cavendish. Later dat jaar volgden nog enkele mooie ereplaatsen, zoals een 6de plaats in het Kampioenschap van Vlaanderen en deelname aan WK Mendriso U23.

Na een goed winterseizoen 2009-2010 reed de 21-jarige renner een sterk voorjaar met onder andere een 3de plaats in de Ronde van het Groene Hart en een 2de plaats in Gent-Wevelgem. Later in 2010 volgden nog dichte ereplaatsen in Paris-Camembert, de Vierdaagse van Duinkerke, de Eneco Tour, de Grand Prix de Wallonie, het Circuit Franco-Belge en Paris-Tours.

In 2011 ging hij rijden voor ProTourploeg Team Garmin-Cervélo. In 2012 volgde dan de grote doorbraak met de Omloop Het Nieuwsblad als eerste overwinning bij de profs.